Per allud ego dicebam saepe infra me et me, cur non ardebo ego scribere ad Ciccum meum, qui fuit semper amicus meus usque a tempore illo in quo poma aurea tirabantur a nobis super dorsum transeuntium ante et retro per viam cursi? Ego scribebo ad omnes costos, et faciam videre hominibus et tangere cum manibus quod una amicitia antiqua et respectata plus valde quod si esset affinitas sanguinis, et inquartatio quartorum gentilitiorum, et cognatio cognationis, sicut sermo sermonis, tertiae declinationis. Id non obstans non habebo materiam ad scribere tantum quantum ego haberem desideratum. Sed tu es ita bonus, et tener, et paciocchae (ut ita dicam) mansuetudinis, quod non eris pro accipere in malam partem si ego ero plus brevis quam segretaria brevium, et breviarium romanum, etiam cum abbreviationibus et ciferellis huc illuc interpositis. - Nec tibi faciat speciem me audiendi loquere in ista pulcherrima lingua maiorum nostrorum romanorum antiquorum, quia tu habes ab scire quod ego sum captus amore pro illa, et me invenio omnes dies quod habet factus Deus in medium ad auctores classichiores istius favellae uti ad dicere Cicero pro domo sua, Quintus Oratius carmen saeculare, Virginius bucconicus, et Titus Lividus, et Vocabularium Turini, qui sunt toti auctores multi clamoris et gravitatis.
      Fac mihi favorem dicendi ad Henricum Loverium meum, tuum, suum, nostrum, vestrum, et alienum, quod usque ad istam diem non habes dictum nihil illi de sua commissione articuli prope morten Joannis Belzoni mortui ad Gatam, in salute nostra, quia in cabinetto Viessauno erat tomus 22 maltebrunianus in quo nunciabatur solum tantum mors illius itineratoris granellari (idest testicularii et reliqua) et tomi 23 et 24 erant in girum in manibus sociorum. Redeuntibus ad poenam istis duobus voluminibus ergo habeo repertum in illis, et nihil ibi est, et nec tam paucum in quadernunculis insulatis qui debent postea formare tomum 25 ultimum pro hora, id est ad totum cadentem annum.