Haec super novis dubitationibus, quas tuis, Galilaee, experimentis excitasti, philosophice tecum disserere mihi placuit.
      Sed cum saepius iam structuram mundi per quinque regularia corpora ex meo Mysterio Cosmographico adduxerim, tribus verbis obiectionem initio epistolae tactam penitus eliminabo.
      Cum quatuor hi planetae angustissimis meatibus Iovem ipsum circumambulent, nemo metuat, turbatum iis iri rationem meam interpositionis figurarum Pythagorae inter planetas. Quin potius spero, hos circulatores Iovios, et si quos habent alii etiam planetae, tandem omnem quae restat discrepantiam sublaturos. Rationem enim a Deo etiam horum circulatorum habitam in figurarum interpositione, circulator terrae (luna scilicet) arguit, cuius circuitum circa terram negligere non potui, cum illud negocium serio tractarem.
      Adeoque etiamnum in restitutione orbium et motuum Martis, telluris, Veneris ex observationibus Brahei deprehendo, hiare plusculum interstitia, ut dodecaëdri anguli a perihelio Martis extensi, non assequantur centris planorum, lunam in apogaeo suo et aphelio telluris constitutam; neque centra icosaëdri, aphelio Veneris accomodata, porrigant angulos icosaëdri usque ad lunam in apogaeo suo et perihelio telluris constitutam: quod argumento est, superesse aliquid loci inter perihelium Martis et angulos dodecaëdri; sic inter centra icosaëdri(716) et aphelium Veneris; et, quod miraculo esse possit, paulo plus illic, quam hic: quibus ergo(717) spaciolis spero me lunas circummartiales et circumvenerias, si quas, Galilaee, olim deprehensurus es, facillime(718) locaturum.