Noi crediamo opportuno di pubblicarli qui tutti, perchè quelli che abbiamo stampato nel Vol. III offrono, nella lezione di mano di GALILEO, notevoli varianti.
     
      THOMAE SEGHETI Britanni in Galilaei Galilaei observationes novas caelestes
     
      Epigrammata.
     
      I.
      Quae latuere soli saeclis incognita priscis,
      Magno auso in lucem protulit ante Ligur:
      Accola nunc Arni, saeclis incognita cunctis,
      Protulit in lucem quae latuere poli.
      Illo dedit multo vincendas sanguine terras;
      Sidera at hic nulli noxia. Maior uter?
     
      II.
      Uni quae quondam lucebant sidera coelo,
      Quae fuerant solis cognita caelitibus,
      Humano spectanda dedit generi Galilaeus:
      Mortales hoc est reddere diis similes.
     
      III.
      Lucebant caelo, iam terris sidera lucent.
      An non hoc lucem est addere sideribus?
      Quantum, o quam pulcrum, nisi tu, Galilaee, fuisses,
      Divinae mentis delituisset opus!
      Abdita quod per te primum patefecit Olympi,
      Permultum debes tu, Galilaee, Deo:
      At tibi multum homines, debent tibi sidera multum;
      Multum etiam debet Iuppiter ipse tibi.
     
      IV.
      Aethere subductum mortalibus intulit ignem,
      Emeritus poenam est Iapetiodines.
      At tu, qui occultos antehac, Galilaee, tot ignesInvexti terris, quid mereare? Polum.
     
      V.
      Terrigenas, genus invisum, molimine vastoConatos terras iungere sideribus,
      Vindex dextra Iovis manes detrusit ad imos!
      Ambiti merces haec fuit imperii.
      Nil tale affectans, Galilaeus sidera terrisIunxit, et ignotas edocuit choreas;
      Et decus astruxit caelo, divisque sibique,
      Ausus inaccessas primus inire vias.
      Pro meritis, Galilaee, tua inter sidera quondamIpse novum ambibis sidus, ut illa Iovem.