Nimirum intelligebas, quantum onus imponeres infirmis hisce meis viribus, si palam atque aperte in meum sinum profusam istam munificentiam cognovisses: visum est igitur eam modestiae velo obnubere atque adumbrare, ut meo pudori consuleres cum acciperem, et meam tenuitatem sublevares si de referenda gratia cogitarem. Sed neutrum oportuit: nam ego noviter impudens forem, nisi nunc quoque rubore suffunderer; et plus nimio ineptus, si hanc tibi reponere gratiam meditarer. Cum meum nomen tuis inseris scriptis, et me inter eximios viros colloquentem inducis, illustras me ingenii tui monumentis, ut auguror, sempiternis; nunc ego, si velim tecum paria facere et te vicissim meo testimonio cohonestare, ridiculus essem, quippe qui Phaebo facem praeferrem, et tibi, ingentes thesauros funditanti, exiguam stipem erogarem. Adde quod nihil iam nisi de tuo tibi elargirer: nam quantulus quantulus sum, totus in aere tuo atque adeo ex ore tuo iam sum. Tu me collocupletas(193), et meas non nimis amplas ingenii facultates tua largitate honorificis exauges incrementis: ego nomine tenus, tu nomine et re mihi consulis; ego tuae scriptioni, tu meae laudi servis; ego tibi inane nomen accomodo, tu mihi illud solidae gloriae plenum reddis: ego denique imaginaria(194) adoptione in tuum librum, velut in tuum liberum, me adscisci sino; tu me in tuae gloriae veram et opulentam hereditatem vocas. Sed ne illud quidem diffitebor, me apposite Cepheum a te nuncupari, modo tu quoque non abnuas, te mihi Perseum esse: vide enim quam congrue habes Palladis clypeum, quod tibi non solum cognomen de Forti Scuto, sed doctrinae soliditas multo magis praestat: habes quoque Mercurii pennas, idest volucris ingenii desteritatem: his tu instructus, meam mihi Andromedem, hoc est famam, a livoris monstro edacisque temporis iniuriis tutam servas; et tam illa quam ego (ut olim in fabulis Andromede et Cepheus(195) a Perseo), tuis pennis elati tuaque opera subvecti, in caelo locamur et inter astra conspicimur immortales.