Quæsivit, quis Aedem Castoris sarctam tectam deberet tradere. Junium ipsum mortuum esse sciebat: scire volebat, ad quem illa res pertineret; audit pupillum esse filium; homo, qui ita semper palam dictitasset, pupillos, & pupillas certissimam prædam esse Prætoribus, optatum negotium sibi in sinum delatum esse, dicebat. = E seguendo a ragionare del medesimo, mostrando la mala intenzione di C. Verre, il quale voleva, che il pupillo fosse obbligato ai restauramenti del tetto del Tempio di Castore, chiamato a se Rabonio Tutore di esso da Verre Pretore, egli gli disse: = Signa & dona comparere omnia: ipsum templum omni opere esse integrum. = A cui il Pretore soggiunse: = Sibi videri indignum, ex tanta Aede, tantoque opere, se non opimum præda, præsertim a pupillo, discedere. = E per chiarirsi di ciò, e per cercare occasione di condannare il pupillo a qualche risarcimento, andò al detto Tempio, siccome si vede dalle parole seguenti: = Venit ipse in Aedem Castoris: considerat templum: videt undique tectum pulcherrime laqueatum, præterea cetera nova, atque integra: versat se: quærit, quid agat: dicit ei quidam ex illis canibus, quos iste Ligur dixerat esse circa se multos: Tu Verres, hic quod moliare nihil habes, nisi forte vis ad perpendiculum columnas exigere. Homo omnium rerum imperitus quærit, quid sit ad perpendiculum. Dicunt ei, fere nullam esset columnam, quæ ad perpendiculum esse possit: jam mehercule inquit, sic agamus: columnæ ad perpendiculum exigantur. Rabonius, qui Legem nosset, qua in Lege numerus tantum columnarum traditur, perpendiculi mentio fit nulla: & qui non putaret, sibi expedire ita accipere, ne eodem modo reddendum esset, negat id sibi deberi, negat oportere exigi, &c.