El secrista, la mattinna, l'č andaa su in stanza a digh de levą su, che l'era gią sonąa el terz de messa; e lu, el diseva, che l'era minga festa; e l'ha minga vorsuu levą su e el gh'ha faa perd messa a tutti i paisan. Allora, sti paisan, tanto rabbiaa, han dą su on ricors a l'arcivescov; e l'arcivescov, el gh'ha mandąa a dģ, ch'el saria vegnuu lu a vedč, se l'era vera quel, che diseven. Allora, el curat, a sentģ sti robb, el s'č stremģi, l'č cors a casa in la Perpetua a contagh; e allora, la Perpetua, la gh'ha ditt de stremiss no, che l'era nient; e - «Ch'el me lassa fa de mi!» - L'ha faa buj on gran caldaron d'acqua; e l'ha missa denter in di aquasanteri in gesa e l'ha gh'ha ditt: - «Adess el vedarą, come saran consciaa polit i paisan!» - A la mattinna istessa, l'č arrivąa l'arcivescov; el curąa, l'ha menąa in gesa e el gh'ha ditt: - «Adess el vedarą quanti vers fan i paisan.» - I paisan saveven nient, metten dent la man in l'acquasanta per segnass e s'hin miss adrče a saltą in aria per el dolor, ch'han sentģi. E allora, el curat, el gh'ha ditt: - «El ved, scior arcivescov, se sont mi o lor ch'hin matt?» - Allora, l'arcivescov, el gh'ha daa on gran rimprover ai paisan, e el curat l'č tornąa a stą lģ anmņ in l'istess paes.
     
      Passaa on carr d'oli d'oliva,
      La panzanega l'č bella e finida.
     
     
      III. EL PAISAN E EL PRET294.
     
      Ona volta, gh'era on paisan. El passava via de la casa d'on fattor, e l'ha vist lą tanti bej pollit, e gh'č vegnuu la gola e de robbann vun. E l'ha faa per robball e gh'č restąa in man la cova.