Dall’altro lato il Beneventano conchiude la sua narrazione col solito ut audivimus. Ciò può far dubitare della verità del fatto.
      XX.
      Innocentius episcopus, servus servorum Dei, carissimo in Christo filio Rogerio, illustri et glorioso Siciliae regi, ejusque heredibus in perpetuum.
      Quos dispensatio divini consilii ad regimen et salutem populi ab alto elegit, et prudentia et justitia aliarumque virtutum decore decenter ornavit, dignum et rationabile est ut sponsa Christi sancta et apostolica romana mater ecclesia, affectione sincera diligat, et de sublimibus ad sublimiora promoveat. Manifestis siquidem probatum est argumentis quod egregiae memoriae strenuus et fidelis miles Beati Petri Robertus Guiscardus, predecessor tuus, dux Apuliae, magnificos et potentes hostes ecclesiae viriliter expugnavit, et posteritati suae dignum memoria nomen, et imitabile probitatis exemplum reliquit. Pater quoque tuus illustris ricordationis Rogerius per bellicos sudores, et militaria certamina, inimicorum christiani nominis intrepidus extirpator, et christianae religionis diligens propagator, utpote bonus et devotus filius, multimode obsequia matri suae sanctae romanae ecclesiae impertivit. Unde et praedecessor noster religiosus et prudens papa Honorius, nobilitatem tuam de praedicta generositate descendentem intuitus, plurimum de te sperans, et prudentia ornatum, justitia munitum, atque ad regimen populi te idoneum esse credens, valde dilexit, et ad altiora provexit. Nos ergo ejus vestigiis inhaerentes, et de potentia tua ad decorem et utilitatem sanctae Dei ecclesiae spem atque fiduciam obtinentes, regnum Siciliae, quod utique, prout in antiquis refertur historiis regnum fuisse non dubium est, tibi ab eodem antecessore nostro concessum, cum integritate honoris regii, et dignitate regibus pertinente, excellentiae tuae concedimus et apostolica auctoritate confirmamus.