Nam legatos ejusdem romanae ecclesiae cum quondam Philippo rege Francorum in gentes, et populos Catalaniae suam saevitiem exercuisse plusquam inlicite et contra semitam fundatoris ejusdem ecclesiae, ac doctrinam plurimorum novistis relatibus; nec dubie quiquam contra eumdem genitorem vestrum, et ipsius honorem, praefatae romanae ecclesiae ministrantes excogitare, agere, et perficere potuerunt, nulla ad eos simulatione praetermissa, cognoscitis. Quantis etiam exercitibus, quantisque hostibus contra inclytum dominum regem nostrum, et nos ac devotos vestros per eos admotis nisi sunt invadere regnum Siciliae, ipsiusque gentes dare supplicio ultimo, et in ore gladii sternere, omnes universae terrae habitatores agnoscunt. Quanta etiam sit fides eorumdem ecclesiae ministrorum, et quanta tenacitate pactiones et securitates observent, quantum impie in eos, quos contra se deliquisse dicunt, se gesserunt temporibus, quae prioritas generavit, ab experto didicerunt omnes Montis-Feretani, et Communitas Urbinatum. et hi, qui ex conflictu quondam dive memoriae domini regis Manfredi, et domini quondam Conradi procubuerunt in stragem, quorum mortis excidium eis imputando fore legitimum censemus, cum eos jam captos scientes, eos esse tradendos supplicio per quondam Carolum provinciae Comitem, eos dissimulatione peremerunt, ipsorum morti potentes occurrere; nam, ut dicit decretum, Error, cui non resistitur, approbatur. Quod etiam excogitarunt saepedictae pastores ecclesiae adversus illustrissimum quondam Fridericum II Romanorum imperatorem, divae recordationis proavum vestrum, dum in subsidium Terrae Sanctae transiens ad ultramarinas partes contra Sanctissimae Crucis hostes ipsius ecclesiae mandato feliciter militaret, et vos ab antiquioribus scire potestis, et ad nos prior aetas transmisit, quippe tradendus erat ipse Caesar Ministris ecclesiae, qui regni Siciliae ac imperii diademata aliis fallaciter procurabant.