Scitis equidem quantis affectibus quondam inclytus dominus rex Petrus genitor vester negotium nostrum, et omnium Siculorum assumserit: et qualiter in eodem proposito perseverans suam personam, regnum patrimoniale, ac suos, et sua cuilibet periculo, et eventui deputaverit; eodem vero inclyto rege domino patre vestro in fata concidente, obvenit in filios memoria gestorum ab invictissimo genitore, ut aequo animo causam nostram reciperent, et a nostro auxilio nullatenus deviarent. Rex namque inclytus dominus Jacobus frater vester simul atque recepit diadema regni Siciliae, suas vires suorumque exercuit diutius contra hostes, et eo postmodum vocato ad Aragonum regni patrimoniale diadema sumendum, commisso per eum celsitudini vestrae regimine regni Siciliae, nos totis nisibus ab insidiationibus hostium protexistis. Nunc vero, citra conscientiam dicti domini fratris vestri, ut ex tenore praedictarum summi pontificis literarum plene collegimus, in urbem ad eumdem summum pontificem ire disponitis: de quo nimium universi et singuli universitatis nostrae mirantur, si forte confiditis in promissionibus et assecuratione praedicti summi pontificis, quibus praedecessores principes Carolus aliique hostes regii olim captivi auctores perjuriorum et perfidiae speraverunt, et reipsa senserunt aut experti sunt. Si terrent verba ipsius summi pontificis scribentis, durum foret admodum contra stimulum calcitrare, et non facile contra Deum pugnare. Nam nec genitor vester, aut dominus frater vester, nec vos, aut nos contra hostes pugnantes, si contra Deum hae pugnae fuissent, victoriam reportassemus aut gloriam; sed pauci, Deo comiti, multos in manus nostras inclusimus.