Basta: si dichiararu ca iddu avia a essiri sò maritu e idda sò mugghieri. Lu Re nisciutu fora di li panni ca sò figghiu avia statu bonu,395 ha scrittu 'na pocu di littri: una a lu Re di Spagna pi diricci ca la figghia avia truvatu la pupa, 'n'àutra a lu Re, patri d'idda pi dìricci ca s'avia truvatu a sò figghia, 'n'àutra a lu Re ca396 cci avia fattu stari bona la figghia. Ddocu si junceru tutti sti Rignanti, e ficiru li gran festi, e lu Riuzzu si maritò cu la Rigginedda; e si guderu la santa paci.»
     
      — «V'ha piaciutu, mamma bedda, stu cuntu?» — «Sì, figghiu mio» — «Ma cu la vecchia nun cci aviti a jiri, sapiti!»
      Comu finiu lu cuntu, veni lu cammareri: — «Signura, Signura, lu patruni vinni!» — «Veru! dici la signura. Ora senti, pappagaddu: ora io ti fazzu fari 'na gàggia nova.» Junci lu patruni; grapi tutti li finistruna; s'abbrazza cu la mogghi. A ura di manciari, lu pappagaddu lu misiru 'nta lu menzu di la tavula. 'Nta lu megghiu, jetta lu pappagaddu 'na sbrizziata di vrodu 'nta l'occhi di lu patruni. Lu patruni, ca si 'ntisi abbruciari l'occhi, cci detti di manu. Lu pappagaddu l'afferra pi li cannarozza, l'affuca e vola.
      Vola, e va 'nta lu chianu: — «Pappagaddu sugnu, e omu addiventu!» e si nni turnò beddu asciutto e pittinatu, omu, 'nta lu Càssaru. Scontra lu Cavaleri: — «Sapiti! cci dici lu Cavaleri, a la povira signura cci muríu lu maritu: un pappagaddu l'affucau!» — «Veru? mischina! mischina!» dici lu Nutaru; e si parteru senza parrari cchiù di scummissa. Lu Nutaru appurò ca la signura avia la matri e cci iju a 'ddumannari pi matrimoniu cu la figghia.