Arrivau lu Drau cu li cummitati, e trovanu li piatta a tavula. Vannu a lu lettu: — «Mamma-Dràa, vuliti manciari?» Tridicinu tira lu lazzu, e la Mamma-Dràa jìsa la testa. — «Comu siti, stanca? —» E Tridicinu di sutta lu lettu ammucciatu tira l'àutru lazzu, e cci fa calari la testa. Pri cumminazioni, una di li parenti va pri smoviri la robba, e vidi ca la Mamma-dràa era morta e sulu menza. Jetta 'na vuci forti: — «Tradimentu! tradimentu!» e tutti currinu 'ntunnu a lu lettu. 'Ntra sta battaria e cunfusioni Tridicinu scappa di sutta lu lettu e si la fila nni lu Re, purtànnucci lu capizzali e li megghiu cosi boni di lu Drau.
      A stu fattu, lu Re cci ha dittu a Tridicinu: — «Senti, Tridicinu, pri cumpiri li to' valintizzi vogghiu purtatu ccà vivu e sanu a lu Patri-drau stissu in pirsuna.» — «E comu, Maistà!» rispunniu Tridicinu: ma súbbitu si arrispigghiau e dissi: — «Ora penso eu!» S'ha fattu fari 'na càscia ben forti, si vistíu di monacu cu 'na varvazza finta longa tanta, e si nni va supra la muntagnola, e 'ncostu la casa di lu Drau. Juntu ddà, metti a gridari, chiamannu a lu Drau, e cci dici: — «Lu canusciti a Tridicinu? Stu sciliratu! ca ammazzau a lu nostru patri guardianu: ma si lu 'ngàgghiu!... Si lu 'ngàgghiu, l'hê chiùdiri dintra sta càscia!» A sti palori lu Drau accosta e dici: — «Eu puru vi vogghiu ajutari, contra stu sciliratu e assassinu, ca nun sapiti lu zoccu m'ha fattu.» E ccà si metti a cuntàricci la storia sua. — «Ma comu facemu, cci dici lu fintu monacu, ca eu a Tridicinu nun lu canùsciu?