LI.
     
      Lu munacheddu.
      Ora cuntu un cuntu chi fa scantari pocu mancu; èsti lu cuntu di lu Munacheddu(1).
      Si cunta e si riccunta ca cc'eranu 'na vota dui munaceddi(2). Sti dui munaceddi ogn'annu jianu a la cerca: uno era cchiù granni e uno era cchiù nicu. Ogn'annu jianu a la cerca, ca jèranu puvireddi. 'Na vota sgarraru la via; un viulazzu tintu tintuni(3). Lu nicu dissi a lu granni: — «'Un è lu violu nostru(4), chistu.» — «Avogghia(5), caminamu.»
      Caminannu vittiru 'na grutta grannissima, e cc'era n'armalu chi facía focu; ma iddi 'un si lu cridevanu ch'era n'armalu. Dici: — «Ora si nni jemu ddocu a ripusari(6).» — Traseru, e cc'era st'armalu ch'ammazzava pecuri (ca avia pecuri) e la jardiava(7). Comu traseru chisti, st'armalu ammazzau 'na vintina di pecuri, li jardiau. — «Manciàti!» — «'Un vulemu manciari, ca 'un avemu fami.» — «Manciàti v'haju dittu!» Accabbata ca si manciaru tutti sti pecuri(8) lu diavulu si susíu (ca dd'armalu era diavulu); iddi si curcaru, e iddu, l'armalu, iju a pigghiari 'na petra grannissima, la misi davanzi la grutta, pigghiau un ferru grannissimu puntutu puntutu, lu jardíu, e cci lu nfilau 'nta lu coddu a lu granni di li munaceddi, lu jardiau e si lu vulia manciari cu lu nicu. — «Nu nni vogghiu manciari, ca sugnu sàturu,» dici lu nicu. — «Susi(9), masinnò a tia ammazzu.»
      Lu mischineddu pi lu scantu si susíu, si misi 'n tavula, pigghiava, lu mischinu, un pizzuddu(10), e facia finta ca manciava, e jittava 'n terra, e jittava 'n terra. — «Maria! sugnu sàturu, veru(11).»