Si mettinu tutti dui a tira tu e tiru eu(21), e all'urtimu la troffa si scippa, lassannu un granni pirtusu 'n terra. Di stu pirtusu metti a nèsciri fumu, e 'mmenzu lu fumu sàuta comu fussi un saccu nìuru d'abbràciu(22). Chi è? chi fu? Avia nisciutu di ddà lu Patri-Drau.
      'Nca comu lu Patri-Drau niscíu, iddi arristaru senza vuci pri lu spaventu: e lu Patri-Drau cci dissi: — «E bonu! nun vi spavintati, ca nenti vi fazzu. Eu vogghiu a Vicenzu, e lu vogghiu pri un annu, un misi e un jornu. Si tu (cci dissi a lu patri) a lu capu di l'annu, di lu misi e di lu jornu a tò figghiu lu canusci, eu ti lu dugnu; si nun lu canusci, s'arresta cu mia!» Lu patri, custrittu, appi a calari la testa. Lu Drau nni lu mannau, e prima cci dissi: — «Te' ccà sti ducent'unzi, ca ti servinu pri accurdari a tò mugghieri, e manciari pri un annu senza bisogna di nuddu.» E comu lu patri si nni iju, lu Drau sutta la botta canciau a Vicenzu, e lu fici addivintari puddicinu(23). Lu pigghiau ben pulitu, e lu purtau 'ntra 'na gàggia cu 'na gran quantità di puddicini, ca eranu tutti picciutteddi ca lu Patri-Drau avia canciatu comu fu cu Vicenzu.
      Lassamu ad iddu e pigghiamu a lu patri. Quannu fici l'annu, lu misi e lu jornu, si sunnau un sonnu, e cci cumparíu lu figghiu e cci dissi: — «Patri, viditi ca lu Patri-Drau mi canciau e mi fici puddicinu: si mi vuliti scattivari(24), stati avirtenti di canuscìrimi 'mmenzu di tanti: pri signali vi dugnu, ca quannu vui mittiti la manu 'ntra la gàggia, eu vi satu supra la manu.