» Lu Re accunsintíu. Ma la Rigginedda nu nni vosi sèntiri nenti: e a la notti cci cuntau tutti cosi a Vicenzu. — «Va beni, cci dissi Vicenzu, dunamìcci(40): ma sulu chi ti raccumannu, si mi vô' beni, chi quannu lu Drau stenni la manu, tu mi fai cadiri 'n terra, in cànciu di dàrimi a iddu.»
      Nca comu vinni la 'nnumani, lu Drau fu prontu ddà, e addimannau l'aneddu. Idda, la Rigginedda, si lu leva di lu jiditu, e lu fa cadiri 'n terra. Comu cadíu, l'aneddu: — «Aneddu sugnu e granatu mi fazzu!» — e addivintau un granatu ruttu, cu tutti li còccia spargiuti ddà 'n terra(41). Lu Drau allura: — «Omu sugnu e gaddu mi fazzu!» — e si metti a cògghiri tutti li còccia di lu granatu. Nn'arristava l'ultimu còcciu; e mentri lu gaddu curría pri manciarisillu; — «Granatu sugnu e baddòttula(42) mi fazzu!» e scattía pri la testa di lu gaddu, e cci surbi la midudda(43). Doppu si fici subitu omu, e cci dumannau la figghia a lu Re pri mugghieri.
      Lu Re tistiava. Ma idda, la Rigginedda lu vulía, e lu matrimoniu si fici la stissa jurnata. A lu 'nnumani, 'na vota ca lu Patri-Drau era mortu, Vicenzu iju unn'era la troffa di la razza, trasíu dintra lu palazzu di lu Drau, e detti la libirtà a tutti li puddicini ch'eranu 'ncantati ddà. Dipoi s'ha pigghiatu tuttu lu massenti di li ricchizzi(44) di lu Drau e si l'ha purtatu a lu sò palazzu.
      Lassamu a iddu, cuntenti cu sò mugghieri, e pigghiamu a lu Riuzzu di un regnu vicinu a chiddu, ca era putenti e riccu senza fini. E stu Riuzzu vulía pri mugghieri a la Rigginedda chi si pigghiau Vicenzu.