'N vidiennu chistu, li picciuotti filavunu a lu lustru di la Luna. 'Na sira la minzana vosi arristari pi fina ch'avissi stramuntatu la Luna, e filannu filannu si ni iju appriessu d'idda. Caminu faciennu, cci attuppau 'na timpesta(210); pinsau di giustu di arriparàrisi na un gran casamientu. 'Ntra stu casamientu truvau dudici frati: — «Comu ti truovi ccà, figghia mia?» ci dissiru comu la vìttinu. Idda ci cuntau la tuttu. Lu frati granni ci dissi: — «Pòzzitu(211) addivintari ciù bedda ca 'un si'.» Lu secunnu: — «Quannu ti fai li capiddi, pòzzitu jittari tanti perni granatini!» Lu tierzu: — «Mentri ca ti lavi, pòzzitu jittari tanti pisci e angiddi!» Lu quartu: — «Mentri ca parri, pòzzitu jittari da la vucca rosi e ciuri!» Lu quintu: — «Pòzzitu finiri lu travagghiu ciù prestu ca puoi!» Lu siestu: — «Pòzzinu addivintari li tuoi masciddi dui puma alappi!(212)» Ci 'nsignaru la via, e ci dissiru ca arrivannu a menza via s'avissi vutatu. Idda fici accussì, e addivintau ciù sbrannenti ca 'un era. Arrivata a la casa, nun appi àutru pinsieri ca di fàrisi pigghiari un vacili e lavàrisi, e fa un piattu di angiddi ca battievanu comu si fussiru stati pigghiati allura. La matri e li suoru arristaru spavintati e si ficiru cuntari lu tuttu; ci ficiru li capiddi, arricòsiru li perni ca jittau e ci li purtaru a la zia Marchisa. La Marchisa allucchíu 'n vidiènnuli, e si vosi 'nfurmari di sta faccenna. Comu sappi la passata, pinsau di mannàrici a sò figghia pri falla addivintari ciù bella. A la sira, la fici mettiri 'nta lu barcuni e comu la Luna iju pi stramuntari, ci la fici jiri d'appriessu.