LXX.
     
      Filippeddu.
      Una vota c'era unu Re: stu Re avia un figghiu mąsculu, lu quali era figghiu unicu. A stu Re un jornu ci ha mortu la mogghi, ed ha ristatu cattivu(293). Doppu ha passatu a secunni nozzi; la mogghi ha nisciutu grąvita, ha parturutu e ha fattu 'n (un) figghiu mąsculu. Pri 'nvidia di lu figghiastru 'nsajau di 'nvilinallu.
      Intantu lu figghiastru 'n jornu si nni iju alla fiera: pri strata, ci ammattķu 'n cavadduzzu, ci prasķu e l'ha cumpratu, e si n'ha turnatu. Juntu a la casa, sņ patri ci dissi: — «Figghiu, comu accosģ prestu ha' turnatu?» — «Papą, m'ha 'mmattutu stu cavalluzzu pri via e mi l'haju cumpratu.» Giornu pri giornu comu stu Riuzzu jia a la scola, facķa la visita a stu cavalluzzu 'nti la stalla, e ci fici tantu studiu 'nsina ca lu 'nsignau a parrari.
      Lassamu perdiri lu cavallu e pigghiamu a la Riggina. Chista dicķa: — «Ma iu comu haju a fari pri 'nvilinari lu figghiastru, pri quantu ristassi primugenitu mą figghiu? Bisogna ca m'hź fidari cu lu Ditturi.» S'ha mannatu a chiamari lu Ditturi intra, comu parola di Riggina ci dissi. — «Ditturi, comu putemu fari di 'nvilinari a mą figghiastru?» — «Rigginotta, vi finciti malata, e doppu iu distinu li medicamenti ca ci vonu pri sta vostra malatia.» Chista s'ha curcatu a liettu e s'ha 'nfintu malata. Subitu lu Re ha mannatu a chiamari lu Ditturi. Ha vinutu lu Ditturi e dici: — «Riali Maistą, chista č 'na gravi malatia chi havi la Riggina.» — «Ma dunchi chi nun ci pņ riparu pi sta malatia chi havi la Riggina?» — «Lu riparu c'č, ma Riali Maistą, avriti 'n (un) dispiaciri.