Nam, ut Othonem tertium Lothariumque secundum, romanorum imperatores praetermittam, qui ex Germania in Italiam descenderunt Romamque se contulerunt; ille ut laboranti romanae Ecclesiae succurreret, et Gregorium quintum primae sedis antistitem profugum in apostolico solio collocaret; hic ut Innocentium secundum romanum pontificem Petri Leonis schismatici factione pulsum in propriam sedem restitueret, et schisma penitus extingueret; Sigismundus imperator, quem, tamquam tibi, Caesar, domesticum exemplum libenter appello, cum ex tua illustrissima prosapia duorum amplissimorum regnorum haeredem et imperii demum successorem sibi quaesierit, nullis sumptibus nullisque laboribus pepercit, per quos pestiferum inveteratumque schisma ex Dei Ecclesia tolleret, ut unicus quem totus orbis adoraret summus [25] pontifex haberetur. Divus quoque genitor tuus Federicus, religiosissimus imperator, maximis romanam Ecclesiam turbinibus liberavit, cum sediciosorum hominum conventiculum cum idolo suo adversus apostolicam sedem erecto ex imperiali urbe Basilea expulit, et totam fere Germaniam a pernitiosissimo neutralitatis veneno, quo tunc erat infecta, incredibili sapientia vigilantique industria repurgavit, et ad veram apostolici throni obedientiam reduxit. Non minora abs te, Caesar, Alexander sextus pontifex maximus expectat, cum tu, illis, non minus in aeternae gloriae desiderio piaque erga sacrosanctam Ecclesiam devotione quam in imperio successeris, et ipse in ea calamitosa tempora inciderit ex quibus, nisi opera tua gratus fuerit, non solum de romanae Ecclesiae libertate dignitateque, verum etiam de tota Italia cum gravissimo romani imperii detrimento actum iri merito formidari potest.