Quo supervenint inclytae vestrae reipublicae magna illa justitia, quae omni auro, omni lapide precioso, omni deniquevirtute, imo, Hespero praeclarior existens. Unicuique vestrum reddet quod suum est, vobis non auferet quod vestrum est, alienis non dabit quod suum non est. Sed quid moramur? ipsa denique justitia conjuges vestras pulcherrimas, quo minus ab illis novis tyrannis humiliabuntur, custodiet. Filias vestras virgines pudicissimas, quo minus ab illis pulsabuntur eripiet. Adulteria cum stupris et incestibus, et id genus mille permiscere non sinet. Sed insignem vestram rempublicam virtute et auxilio sacratissimae caesarae [111] majestatis, sacri romani imperii et bellicosissimae nationis germanicae assistentia, a novorum illorum tyrannorum violentia, libidine, tyrannide et saevitia liberabit, et universam denique Italiam in pristinam vindicabit libertatem. De qua libertate, conjunctione et amicitia, tecum, illustrissime princeps, et cum veneranda ista republica, tractandi, communicandi, et (quod majus est) etiam concludendi optimus, maximus, gloriosissimus et triumphantissimus ac divus Caesar Augustus Maximilianus magnificos. quos hic cernitis viros, alterum regni neapolitani baronem, aliorum praefectum (seu ut vulgus loquitur) capitaneum tergestinum, et me oratores suos, in hanc praeclaram civitatem vestram Venetiarum, cum litteris credentiae destinavit, prout in secreta audientia nobis quam primum concedenda (semotis tamen arbitris) tuae illustrissimae Dominationi, ac venerando senatui liberaliter exponemus.