Nam, ut omittamus pleraque, quae pro sua omnipotentia immortalis Deus per nostros adversus saracenos superioribus annis illic operatus est, et in dies operatur; quae proxime pari ejus indulgentia nobis tributa; inde nobis nunc laetissima sunt allata, summatim, pro epistolae modo, audiat laeta sanctitas vestra. Cui jam cognitum arbitramur misisse nos superioribus annis pro nobis viceregem in terras illas orientales, qui pro rerum quotidie incremento, ut in bonum augeri solent quae adeo sunt, majoribus viribus et auctoritate expeditionem illam administraret. Is, factis plurimis in hostes excursionibus, proxime dominum Laurentium de Almeida filium armata classe misit [199] ad infestanda hostium litora ac terras. Qui etiam, ut erat jussus, accessit ad insulam illam nominatissimam Taprobanam, alterum aliquando orbem existimatam, nunc ipsorum lingua Zeylom appellatam; pro gestis ad postulata nostra responso, seu pacem seu bellum daturus. Applicans itaque ad portum maximi et potentissimi regis, qui sex alios imperat, insulae regibus mittit patris legatos, quos secum ferebat. Eos rex ipse quo pacto exceperit, audiri pro rei novitate non indignum. Aula erat amplissima, in cujus extremo solium regium in altaris modum magnificentissime erat instructum. In eo sedit rex pro diademate, juxta patrium morem, cornua in capite habens, pretiosissimis, quales insula fert, gemmis ornata. Circumstabant regium solium viri sex cum cereis magnis, quamvis interdiu, accensis, tres a dextris, tres a sinistris; multa etiam ac magna candelabra argentea pariter incensa.