Lapidei dentes ad originem redeunt suam: piscibus reddis dentes, dentibus pisces novus Cadmus: At, dum dentes facis aureos, cum corrigis saxeos, non ferrea, sed aurea dentibus his orietur gens, asseclem videlicet ingenui, qui tuam admirati foecunditatem, una tecum ad tuae gloriae capitolium novas edificabunt Thebas. Vertat Pythagoras humanas animas in feras, Tu feras humanas exhibes lapidositate expolians non sua. Hac transmigratione miraculum miraculo adijcitur: Saxae linguae hactenus creditae miracula, in propriam nunc transmigrant naturam: Te authore, quem fuerant rerum umbrae miraculorum opinione, erumpunt res sine miraculis. Orpheus Orpheo potentior, lapidum excantator, animator, lapideis dentibus saxeos opportune nectis Echinos. In Echinum coniecerit antiquitatis litium acta: Tu apertis Echinis philosophicam litem recludis, et claudis, ingeniosi composuoti. Si quid habet conviciator promat citò: Tu, Echinus non eris, qui in morosam nominis notam partum procrastines. Opus hoc ad unius Veritatis tutamen undequaque echinatum. Quid cynica strepat vox? Quando saxeae linguae, Memnones facta, solem loquuntur, quem vident patrem. Age philosophatus Conchyta, imple me Conchis, quas avide legisti, quas mihi profers legendas avidissime. Ibis in saecula, Mamertinum fuisse novae viae monstratorem, qui vivificae contemplationis halitu, inanimes fecerit animatas. Te duce, Concha non amplius curuli defertur Venus in Cyprum, at Minerva in Italiam, in Orbem: Scite pretiosa nunc Conchylia, ubi Tu temporis victor iure punis iniurias temporum obliviosas, non obliviscendus temporis observantia.