Tunc illa gaudens, licet afflicta multum, laudavit Dominum de sua misericordia. Angelus autem tetigit illam et confortavit eam.
      V.
      De stagno.
      Euntes inde longius, viderunt stagnum amplum valde tempestuosum. Ejus fluctus elati, non permittebant cernere celum37. Ibi erat plurima multitudo bestiarum terribilium, mugiencium ut animas devorarent38 Per lacum stagni, pons multum angustus erat, et longus usque ad duo miliaria; latitudo ejus erat unius palmi, longior erat et angustior quam pons superior. Eratque tabula illa plena clovis ferreis acutissimis irsertis, que omnium transeuncium pedes perforabat. Omnesque bestiae ad illum pontem conveniebant, ut cibum inde sumerent, animas scilicet quae transire non poterant. Erant autem bestiae tantae magnitudinis, ut magnis turribus assimilarentur. De ore ipsarum exibat ignis tam vehemens, ut stagnum ipsum a cernentibus bulire putaretur. Vidit autem ibi animam quandan in ponte valde plorantem, et se multis criminibus accusantem; eratque pondere magno manipulorum frumenti onerata, et hunc pontem cogebatur transire. Et quamvis plantas clovis perforatas nimis doleret, magis tamen timebat in stagnum cadere, et in ora patentia bestiarum. Querenti Tundalo, quid hoc esset, dixit Angelus: Ista poena specialiter tibi condigna est, et tui similibus furtum perpetrantibus, vel magnum vel modicum. Non tamen eodem modo patiuntur qui in minimis et qui in magnis deliquerunt, nisi illud modicum sacrilegium fuerit. Sacrilegii autem reus est qui vel rem sacratam vel de loco sacrato aliquid furatur.