Quod satis evincit hanc repugnantiam et ab aliis pendere adjunctis.
CXXX. Siccitas igitur maxime est attendenda: quod sequentibus experimentis didici. Ligneum bacillum probe in furno subustum, adhuc modice calens, virtute praestantissimum, quod propterea a qualibet bractea metallica renuit accipere, halitu oris, vel manuum levissime humecto: illico accipit ab aliquibus metallis, licet et adhuc praestans virtute sit, et adhuc modice caleat. Pergo sensibilius humectare; et ad inferiores scalae gradus quam citissime descendit, ita ut ab omnibus, aut fere omnibus bracteis metallicis accipere non renuat.
CXXXI. Scio equidem censeri posse ligna quae paullatim humescunt ideo minus repugnare, quod in ipsis virtus electricitatis originariae pari passu infirmetur; unde hinc potius ratio discriminis sit petenda, quam a madore, prout est mador. Qua de re etsi certo certius nihil pronuntiare possim, hoc tamen asserere non vereor, aliter mihi visum esse: nimirum et ipsum madorem, praeter virium electricarum infirmitatem, minuere repugnantiam in ligno accipiendi a metallis.
CXXXII. Post haec nemo sane mirabitur, si illi ostendam eundem ligneum bacillum eadem bractea metallica fricatum, altera sui parte seu extremo electricitatem excessivam induere, altera defectivam: illic taeniam nigram attrahere, quam hic respuit, fugere albam quam hic attrahit etc. Sufficit enim ut alterum bacilli extremum vel sit minus probe subustum, vel halitu oris aut manuum aliquanto madeat, ad hoc ut non renuat accipere a bracteis metallicis inferioris ordinis, quibus pergit dare alterum bacilli extremum plane siccum, aut probius subustum.
| |
|
