Stai consultando: 'La Contea di Apruzio e i suoi conti Storia teramana dell'Alto Medioevo', Francesco Savini

   

Pagina (202/286)       Pagina_Precedente Pagina_Successiva Indice Copertina      Pagina


Pagina (202/286)       Pagina_Precedente Pagina_Successiva Indice Copertina




La Contea di Apruzio e i suoi conti
Storia teramana dell'Alto Medioevo
Francesco Savini
Forzani & C. Tipografi del Senato, 1905, pagine 271

Digitalizzazione OCR e Pubblicazione
a cura di Federico Adamoli

Aderisci al progetto!

   
[Home Page]




[ Testo della pagina elaborato con OCR ]

   Documento XXl'III.
   '197
   quae erat inter terra eulta et inculta. et silva et vinea-tiea per mensuram modiorum centum. Et in Fundiiiano terram modiorum duodecim cum vinea, et pomis et ar-boribus suis. quam et in pometo ad Sanetum Silvestrum terram per mensuram modiorum quindecim, quae erat ex omni parte line terra de singulis hominibus, et quae si remansit, et fine terra de suo Episcopio. Et si am-plius fuisset ipsam Curtem de Fabrica, et de Aquiliano, et de Valle supra ipsam mensuram infra praedietas ti-nes cum aedificiis, et pertinentiis suis, cum aquis, aqui-ìnolis, et cum omnibus super se habentur in integrimi, et omnibus eis receperat in commutationem ipse Petrus Episcopus ab ipso iam dicto Adam Abbati ad proprietatem, et ius de Sancto suo Episcopio possideridum, salvia praestariis Iohannis; et censns, et obligationes, qua-liter eidem Adam Abbati dare deberent, ita eidem suprascripto Petro Episcopo, et suis successoribus dare debeant.. Et finitis praestariis omnes ipsae suprascriptae res qualiter ad suum Monasterium recadere debuit, ita ipso suprascripto Petro Episcopo et successoribus suis recadere debeat ad proprietatem et ius de Sancto suo Episcopio possidendum sine omni calumnia. Et quando ipsuin praedictum cambium atque commutatio facta fuit superambabus rebus interfueruntdirectiMissi utviderent ipsam suprascriptam commutationem, atque concambia-tionem. Et interfuit Missus Lupo Archipresbyter a parte sui Pontifieis, una cum tribus bonis, et veracibus hominibus aestimatoribus, quorum fides admittitur, nomine eorum Lupo, et Grimaldus, et Petrus, germani filli Lu-ponis, ipsi vero aestimantibus videretur, et aestimave-runt, et apparuit eis, et renuntiaverunt eidem suprascripto Petro Episcopo, et dixerunt, quod bonam et ampliatam rem suscepisset ipse iam dictus Petrus Episcopus ad proprietatem, et ius de Sancto suo Episcopio